Rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy ciągnionych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.)
Określenie zapożyczone z języka norweskiego (ski - narty, kjöre - powozić), przez analogię do wyrazu snörekjöring - powożenie na sznurze. Tradycje tej metody wykorzystania siły pociągowej zwierząt do transportu wywodzą się z północnej Skandynawii i Syberii. Formę sportową przybrały w Norwegii w II połowie XIX wieku, przyjęły się m.in. u górali w Szwajcarii (tam od roku 1907 organizowane są corocznie wyścigi "White Turf" na zamarzniętej tafli jeziora St. Moritz), a także w Polsce, na Podhalu (obok wyścigów "kumoterek", czyli zaprzężonych w konia dwuosobowych sań góralskich). Skijöring był dyscypliną pokazową na II Zimowych Igrzyskach Olimpijskie rozgrywanych w St. Moritz w 1928 roku.
Zawody w tej dyscyplinie popularne są także w Ameryce Północnej, m.in. w Kanadzie.