jest dyscypliną sportu zaprzęgowego rozgrywaną na dystansach sprinterskich w której jeden lub dwa psy ciągną rower połączone z nim liną z amortyzatorem. Trasa biegu liczy zazwyczaj ok. 6-8 km. Musher chcący wystartować w bikejoringu musi mieć co najmniej 15 lat. Zaprzęgi bikejoringowe bardzo często osiągają najwyższą średnią prędkość zawodów (np. ok 40 km/h). Stanowi to o widowiskowości bikejoringu i pozwala zakwalifikować go do sportów ekstremalnych. Niestety zawody bikejoringowe w związku z presją zawodników bywają rozgrywane na śniegu co powoduje wzrost ryzyka uszkodzenia ciała lub sprzętu, szczególnie wśród mniej doświadczonych musherów.
Częstym problemem w czasie jazdy z psem bywa wkręcanie się liny w przednie koło, szczególnie na zjazdach i w momencie kiedy pies zwalnia. Problem ten rozwiązywany jest na dwa sposoby. Jeden to montaż aluminiowego pałąka pomiędzy rogami na kierownicy. który zaczyna się przed przednim kołem, stanowiącego niejako stelaż do oparcia liny, drugi to elastyczna, plastikowa sztyca ruchoma w poziomie, wyprowadzona jako przedłużenie górnej, poziomej rury ramy.
Chociaż bikejoring ma rodowód sprinterski w styczniu 2005 na średniodystansowych zawodach "Kaszubska Odyseja" w Przymuszewie, odbył się start na trasie długości około 20 kilometrów.
W Polsce bikejoring jest bardzo popularną formą sportu zaprzęgowego. Na wzrost jego popularności mogłoby wpłynąć wprowadzenie na stałe oddzielnej klasyfikacji psów rasowych oraz wprowadzenie na stałe bikejoringu do zwodów średniodystansowych, rozgrywanych w warunkach bezśnieżnych (kiedy zaprzęgi startują na wózkach).